Çoğul Eksikliğim

Çoğul bir eksikliksin sen

Bende olmadığını görenler

İkinci tekil şahıs sanırlar seni

Ve onlara göre sadece sen yoksundur

Oysa seninle beraber baharda gitmiştir

Gün yerini geceye bırakmış

Gözler yaş yerine kan damlatmıştır.

Görmezler bunu

Çoğul yalnızlıklarımı anlamazlar

Hep aptala yatan onlar olur

Acılara yatan ben.

Acıyla yatan sancıyla kalkarmış ya

Şimdi Çok iyi anlıyorum

Yüreğime bir bıcak gibi saplanan

O inceden inceye canımı yakan

Adı sensizlik olan sancıyı.

Ne kadar sensizim şimdi

Ya da ne kadar bensiz

Sahi sen hiç kendinsiz kaldın mı

Kendinle başbaşa

Ve bir o kadar çaresiz.

Ben kaldım.

Kala kaldım gidişinle

Kıpırdıyamadım

Konuşamadım.

Susamadım.